Σ.Α.Α.ΦΟΙ.Κ - Ε.Α.Α.Κ.

ΕΣΥ, ΠΟΣΕΣ ΠΡΟΟΔΟΥΣ ΕΧΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΞΑΜΗΝΟ;

Τελειώνοντας το χειμερινό εξάμηνο μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι σημαντικό αναδείχθηκε το ζήτημα της εξεταστικής και πιο ειδικά το ζήτημα της εμβόλιμης. Και ενώ είναι ένα θέμα που απασχολούσε την καθημερινότητα των φοιτητών, οι ίδιοι δεν είχαμε καμία συμμετοχή και δικαιοδοσία στο ζήτημα αυτό. Εμφανώς το πρόγραμμα για την εμβόλιμη ήταν προχειροδουλειά με μαθήματα να δίνονται το ένα πάνω στο άλλο και του χειμερινού εξαμήνου να μην δίνονται καν. Οι καθηγητές από μόνοι τους αποφάσισαν ποια μαθήματα θα δοθούν και πότε «κουκουλώνοντας» με αυτόν τον τρόπο την έλλειψη επιτηρητών. Βλέπουμε ότι πολλοί καθηγητές αντιλαμβάνονται την εμβόλιμη σαν μία «χάρη» προς τους φοιτητές και όχι σαν δικαίωμά μας. Αν η κριτική όμως για τα τελευταία χρόνια στο πανεπιστήμιο έμενε μόνο στην εμβόλιμη θα ήταν άδικη.

Τα τελευταία χρόνια, παράλληλα με τους κοινωνικούς μετασχηματισμούς λόγω της κρίσης, βιώνουμε τον ορισμό της εντατικοποίησης, δηλαδή τη θεσμοθέτηση πλέον των υποχρεωτικών προόδων και προόδων-εισιτήρια στην πλειοψηφία των μαθημάτων. Και μέσα σε όλα αυτά συνεχίζει η αυτόματη δήλωση των υποχρεωτικών μαθημάτων και ο περιορισμένος αριθμός ECTS στις δηλώσεις μας. Αναγνωρίζουμε την αδικία όταν στο ίδιο μάθημα το ποσοστό των επιτυχιών είναι πολύ μεγαλύτερο στο ένα τμήμα από ότι είναι στο άλλο. Όσο για την καθηγητική αυθαιρεσία είναι εμφανής όταν με απόφαση ΓΣΤ μας αναστέλλουν ένα εξάμηνο σε περίπτωση αντιγραφής καθώς αφήνεται στην ευχέρεια του κάθε καθηγητή το αν θα θεωρήσει το γραπτό μας ίδιο με ενός συμφοιτητή μας σε μη «τεκμηριωμένο βαθμό». Επίσης, μάλλον φαίνεται ότι το αν και το τί καταλαβαίνουμε την ώρα του μαθήματος, είναι δικό μας πρόβλημα και όχι υποχρέωση του καθηγητή. Το τμήμα μας, μας κάνει σαφές ότι θέλει φοιτητές οι οποίοι δε θα προλαβαίνουν να σηκώσουν κεφάλι και θα αντιλαμβάνονται τον καθηγητή σαν «αυθεντία» φοβούμενοι να απαντήσουν σε ό,τι αντιδραστικό αυτός πει. Το να είσαι μέλος ΔΕΠ στο πανεπιστήμιο σημαίνει ότι είσαι ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ερευνητικό προσωπικό. Κάτι που από ότι φαίνεται παραμελείται στην σχολή μας απαξιώνοντας το κομμάτι της διδασκαλίας καθιστώντας σαφή τη διαφορά εκπαίδευσης και παιδείας και αναβαθμίζοντας τα αιτήματά μας για ολόπλευρη παιδεία και όχι κατακερματισμένη γνώση. Μήπως, λοιπόν, πήραν τα μυαλά μας αέρα με το ότι είμαστε το καλύτερο πανεπιστήμιο στην Ελλάδα; Άραγε αντιλαμβανόμαστε και εμείς οι φοιτητές ότι φοιτούμε στο «καλύτερο πανεπιστήμιο»;

Ξεκινώντας, λοιπόν, το εαρινό εξάμηνο καταλήγουμε στο ότι είναι «παράλογο» να διαλέγουμε μαθήματα χωρίς να φιλτράρονται από το πόσα ECTS έχουν, ποιος καθηγητής τα παίρνει και πόσες υποχρεωτικές προόδους έχουν, αντί να διαλέγουμε μαθήματα που πραγματικά μας ενδιαφέρουν. Αυτό φέρνει σαν αποτέλεσμα ότι τα μαθηματικά και αυτό που επιλέξαμε να σπουδάζουμε και να ασχοληθούμε με το υπόλοιπο της ζωής μας δεν θα είναι διέξοδος από την καθημερινότητα μας αλλά άλλο ένα κομμάτι του προβλήματος.

Το πρόβλημα όμως δεν θα λυθεί με κείμενα και βαρύγδουπες αναλύσεις, ούτε με ξεχασμένα ΔΣ και προτάσεις επί προτάσεων. Το πρόβλημα δεν θα λυθεί με την υποταγή και την συναίνεση. Ο ατομικός δρόμος ή το να βλέπουμε ανταγωνιστικά το συμφοιτητή μας δεν ήταν ποτέ διέξοδος στα συλλογικά προβλήματα που βιώνουμε όλοι. Απέναντι σε τέτοια προβλήματα εμείς απαντάμε συλλογικά. Όπλο μας οι γενικές μας συνελεύσεις!

ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ!