Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

Πέρυσι σε συγχώνευσαν, φέτος σε διαγράφουν! Μέχρι πού θα τους αφήσουμε να φτάσουν;

  Πλέον χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό, η κυβέρνηση δεν υπολογίζει κανέναν και τίποτα μπροστά στους στόχους που θέλει να επιτύχει. Στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που έχει τεθεί σε εφαρμογή τα τελευταία χρόνια με το νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, το σχέδιο Αθήνα καθώς και πιο πρόσφατα τις απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων και τη συγκρότηση των οργανισμών σε ΑΕΙ-ΤΕΙ, έρχονται να προστεθούν οι διαγραφές των φοιτητών. Όλα αυτά δεν είναι αποκομμένα μεταξύ τους, αλλά έρχονται να αλλάξουν το δημόσιο πανεπιστήμιο που ξέραμε υπό την κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έτσι ώστε να ευθυγραμμιστεί πλήρως με το νέο μοντέλο εργαζομένου στο καιρό της κρίσης. Έναν εργαζόμενο απογυμνωμένο από εργασιακά δικαιώματα, αναλώσιμο και πλήρως υποταγμένο στις απαιτήσεις του εργοδότη.

  Τι ρόλο έχουν να παίξουν οι διαγραφές των φοιτητών σε όλο αυτό;
  Ακούμε συνεχώς ότι <<οι ''αιώνιοι'' φοιτητές αποτελούν βάρος στις πλάτες του Έλληνα φορολογούμενου>> καθώς και το <<είχαν τόσα χρόνια διορία για να τελειώσουν>>. Αλλά τι έχουν να πουν για το βάρος στις πλάτες του οικονομικά ασθενέστερου φοιτητή. Στο χάος αυτής της παραπληροφόρησης πρέπει να αναλογιστούμε τους λόγους που μπορεί ένας φοιτητής να γίνει ''αιώνιος''. Μήπως είναι η έλλειψη στέγασης και σίτισης; Μήπως είναι η απουσία παροχής πανεπιστημιακών συγγραμάτων; Μήπως η αδυναμία της οικογένειάς του να τον συντηρήσει;
  Κάπως έτσι δημιουργείται η ανάγκη του φοιτητή για εργασία  που οδηγεί στην εγκατάλειψη ή στην περιθωριοποίηση των σπουδών του. Οι διαγραφές αυτές έρχονται σε συνδυασμό με την αλλαγή του προγράμματος σπουδών καθώς και τα όρια σπουδών, αποσκοπώντας την ακόμα μεγαλύτερη ενταντικοποίηση του ρυθμού φοίτησης με αποτέλεσμα τη μείωση του προσωπικού χρόνου των φοιτητών και τη μη συμμετοχή τους σε συλλογικές διεκδικήσεις, καταλήγοντας έτσι ένα μεγάλο μέρος του φοιτητικού σώματος να μπαίνει στην λογική του ατομικού δρόμου και του συμβιβασμού της κατάστασης αυτής.
Είναι λοιπόν καθήκον μας να εναντιωθούμε στην πολιτική αυτή που θέλουν να μας επιβάλουν! Καμία ανοχή στις διαγραφές των συμφοιτητών μας καθώς και καμία εμπιστοσύνη στους οργανισμούς που τάχα τώρα είναι στο πλευρό των φοιτητών, διότι δεν χρειάζεται να πάμε και πολύ πίσω στο παρελθόν για να δούμε ότι αποτελούν τους εκτελεστικούς μηχανισμούς της κυβέρνησης. Μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας για ενιαία πτυχία με πλήρη επαγγελματικά δικαιώματα καθώς και την αξιοπρεπή φοίτησή μας.

                                ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΧΩΡΑΕΙ ΟΛΟΥΣ!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου